01 januari 1963
De bouw van de Doelen
Genoeg mensen herinneren zich nog dat de Doelen gebouwd werd. Mevrouw van Mastrigt maakte het in de jaren zestig heel bewust mee.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog, was mevrouw van Mastrigt een kleuter. Buitenspelen was er niet bij. Eens per week kreeg haar moeder pianoles, thuis. Dat was een hoogtepunt. ‘Als een muis zo stil zat ik naast de piano te luisteren.’ Met weemoed spraken haar ouders over de oude Doelen, die in 1940 getroffen was door het bombardement,’ weet mevrouw van Mastrigt nog. ‘Vooral de akoestiek werd enorm verheerlijkt.’ Mevrouw van Mastrigt studeerde inmiddels, toen de nieuwe Doelen gebouwd werd. Haar vader was als jurist betrokken bij de Rotterdamse Marmer Industrie, die het marmer leverde en op de gevel en in het interieur aanbracht. ‘Iedereen was blij dat er een nieuw concertgebouw kwam. We keken ontzettend naar de opening uit. Toen het zover was, konden we onze ogen nauwelijks geloven. Wat een ruimte, zo royaal! Nog steeds vind ik het leuk dat je in de foyer een rondje kunt lopen en zo’n mooi uitzicht hebt naar buiten. En de akoestiek? Ook die was prachtig! Van mijn vader hoorde ik dat de marmeren bekleding van de wanden in de Grote en Kleine Zaal bedacht zijn door de akoestisch ingenieur. Die had het laatste woord, niet de archirect. Het geluid ging boven het beeld.’
Mevrouw van Mastrigt komt nog steeds graag in de Doelen. ‘ Mijn vader en moeder zijn inmiddels overleden. Maar mijn man en ik nemen graag familie en vrienden mee naar de concerten, die daardoor zelf ook weer graag naar de Doelen gaan.’
Ook een verhaal? Stuur het ons!
