Muziek voor iedereen bereikbaar maken. Dat is wat Rob Maas voor ogen had, toen hij in 1961 zijn Centrale Discotheek begon op de Witte de Withstraat, waar je voor een gulden een grammofoonplaat kon lenen. Na zes jaar kreeg Maas de kans om naar ‘het nieuwe concertgebouw de Doelen’ te verhuizen. De verhuizing zal Maas nooit vergeten: ‘Van de RET mochten we een tram lenen, er reden toen nog trams door de Witte de Withstraat. We zetten luidsprekers op het dak en hingen er grote spandoeken aan met daarop: GRAMMOFOONPLATEN IN DE DOELEN, NU 1 APRIL! Alle genodigden namen één plaat onder de arm en op de muziek van Händels Watermusic reden we naar de Doelen.’
De Centrale Discotheek vestigde zich in de plint, aan de westzijde. ‘We kregen zeventig vierkante meters, die vol stonden met platen en boven de zoekbakken ruimte voor bromfietshelmen.'

In de jaren zeventig kwam er vraag naar popmuziek, en Maas moest met zijn tijd mee. Door popmuziek aan zijn collectie toe te voegen, verdriedubbelde het aantal uitleningen én daarmee de subsidie – de afspraak was dat Maas drie kwartjes subsidie kreeg per uitgeleende plaat – wat uitbreiding mogelijk maakte. De Centrale Discotheek besloeg duizend vierkante meter van het gebouw, op het moment dat de Doelen ging verbouwen. De Centrale Discotheek moest verhuizen. Eerst naar de Mauritsweg, daarna naar de Centrale Bibliotheek, waar het nog steeds zit. Alle cd’s, maar liefst 400.000 stuks, werden gedigitaliseerd en zijn ongelimiteerd te beluisteren op het Muziekwebplein.