11 september 2016
Peter en de wolf: een familietraditie
In haar kriebelende lamswollen trui bezocht de 6-jarige Nathalie Rauscher rond 1973 Peter en de wolf. Haar vader nam haar mee naar de 'imposante' Doelen voor een kennismaking met klassieke muziek. Die traditie zet ze nu voort met haar eigen zoon.
Het verhaal was Nathalie volledig ontgaan, zo onder de indruk was de zesjarige meid. "Ik vond het vooral spannend om daar te zijn. De verteller - volgens mij Peter Faber - kon zo goed drama oproepen en maakte de voorstelling extreem beladen. En dan die pauken, die vond ik heel spannend."
Haar vader wilde Nathalie klassieke muziek meegeven in haar opvoeding. "Helaas voor hem had ik er niets mee. Na Peter en de Wolf ben ik nooit meer naar de Doelen gegaan, tot hij overleed. We vonden Doelen concertbonnen en ik besefte dat ik wilde doorgeven wat hij aan mij had gegeven." Zodoende ging zij met haar man en haar zoontje Floris (8) opnieuw naar de voorstelling. Zonder haar vader. "Als hij nog leefde had hij met Floris gegaan, dat weet ik zeker."
Animatiefilm
Nu, in 2016, is haar beleving heel anders. In haar herinnering was de muziek leidend, maar in deze hedendaagse voorstelling domineert de animatiefilm. "Ik kreeg dit keer minder van de muziek mee. Grappig genoeg is het verhaal me wel beter bijgebleven", vertelt Nathalie.
Floris komt bij het gesprek zitten. "Wist je dat de eend eigenlijk een gans is? Een eend heeft niet zo’n lange nek. Hij werd opgegeten door de wolf, maar ik denk dat hij niet dood was, want aan het eind hoorde je hem nog bonzen in de buik", vertelt hij.
Vond Floris het net zo mooi en imposant als zijn moeder in 1973? "Ik vond het leuk en grappig, maar ook spannend, want de wolf probeerde Peter op te eten. Het grappigste vond ik dat de kraai op de neus van de wolf zat. De wolf loopt heel de tijd rondjes om de kraai te pakken, maar hij kan er niet bij", lacht Floris. En de muziek? "Ik lette eigenlijk helemaal niet op de muziek. Ik vond de film veel leuker."
Ook een verhaal? Stuur het ons!
