"Het zal eind jaren zestig vorige eeuw zijn geweest, dat de Doelen een eerste Amateur Orgelconcours organiseerde. Deelnemers mochten op het grote orgel hun kunsten vertonen en daar had ik wel oren naar. Destijds was ik student aan de Kweekschool Thomas Morus aan de Stationssingel. We gingen met mijn hele jaargroep naar het concours waar ik een Toccata en Fuga van Bach ten gehore bracht.'  

En ja..., ik was best gespannen. Ik was destijds organist in een jongerenkoor in Rotterdam en speelde daarbij vaak op een elektronisch orgel, maar bij sommige gelegenheden ook op het grote orgel in de parochiekerk. Daar zat je als organist redelijk beschut, hoog op het koor. Ik zag de mensen in de kerk zitten, maar zij mij nauwelijks. In de Doelen zat ik volop in het zicht, de mensen kijken juist naar jou. Dat gaf natuurlijk meer spanning dan gewoonlijk. Daarbij kwam ook nog dat een groot deel van mijn medestudenten aanwezig was. Zij wilden toch wel eens horen wat die André Aarden er van kon, spelen op zo'n groot orgel... De steun van Arie Keijzer (destijds vaste organist van de Doelen) was hierbij onontbeerlijk. Zo gaf hij me vooraf tips over de klavieren. In 'mijn' kerk had het orgel twee klavieren en als ik me goed herinner heeft het Doelenorgel er drie. Dus Arie adviseerde welk deel van het stuk ik op welk klavier moest spelen. 

De weken voor mijn optreden heb ik het betreffende stuk regelmatig mogen oefenen in de kerk. En toen was daar het moment. Als je dan op dat enorme orgel mag spelen en de klanken uit de orgelkasten hoort komen, dan gaat er wel wat door je heen. Ik zou het een plezierige trots willen noemen, mijn handen en voeten veroorzaakten via dat prachtige instrument een spectaculair geluid en dat deed me wel wat. Ik kom nu nog een paar keer per jaar in de Doelen, meestal bij klassieke uitvoeringen en hoop dat nog lang te mogen blijven doen."