Albert Pull ter Gunne (inmiddels 86 en gepensioneerd) was nog maar net aangesteld als bedrijfsleider of hij werd al op de proef gesteld. Op de avond van een groot feest voor het politiekorps kreeg hij een vreemd bericht van de portier. "De portier kwam aansnellen en vertelde me dat hij net was gebeld. De persoon aan de telefoon zei dat er een bom zou ontploffen in het gebouw, maar vertelde niet waar en ik mocht de politie niet waarschuwen. Ik vond het maar rare informatie." Hij besloot om toch de politie in te schakelen. “Zo'n melding was wel even schrikken. Je bent niet gewend aan die gekke dingen en ik vond het spannend. De directie adviseerde mij om de recherche te bellen. Zij namen het van me over en stuurde mannen naar de Doelen. Het feest is gewoon doorgegaan. Na afloop onderzochten de heren het gebouw grondig. Ze keken in alle hoeken en gaten, maar vonden niets. Het bleek flauwekul. De beller was vast iemand die de pest had aan de politie."

Schietschijf

Een ander feest waar extra veiligheidsmaatregelen werden getroffen was de viering van 40 jaar bevrijding der Nederlanden in 1985. Meneer Pull ter Gunne was aanwezig bij de voorbereidingen. "De Israëlische, Amerikaanse en Britse ambassadeur zouden als gast verwelkomd worden in de Doelen. Een paar maanden van te voren bespraken de Rotterdamse recherche, de paleisrecherche, de marechaussee en nog een aantal veiligheidsdiensten hoe zij deze mensen konden beschermen. Het feest werd voor een groot deel gehouden in de foyer. De marechaussee stond erop dat de ambassadeurs niet in de buurt mochten komen van de glazen ramen, want dan waren ze te makkelijk een schietschijf." Op de dag zelf nam iedereen zijn plek in. Hij herinnert zich nog dat politiesluipschutters op het dak plaatsnamen om eventueel in te grijpen. "Maar wat bleek nou? Toen de oorlogsvliegtuigen overvlogen liep de Amerikaanse ambassadeur naar het raam en keek naar buiten. De veiligheidsmensen stonden vast flink te zweten toen hij daar zo pontificaal stond. Gelukkig was er geen sprake van een schutter in het publiek. Alles was prima geregeld."

Onverstoorbare schakers

Het hoofd van afdeling Zalenexploitatie maakte niet alleen maar spannende situaties mee. Hij was ook aanwezig bij evenementen die op een andere manier een onverwachte wending kregen, zoals een kandidatentoernooi voor het wereldkampioenschap schaken. “We boden een ruimte aan in het dakfoyer voor een tweekamp tussen de schaak grootheden Bent Larsen (Denemarken) en Lajos Portisch (Hongarije). In het dakfoyer is voldoende ruimte, ver van het straatgewoel en voorzien van de benodigde luxe. De deur komt wel uit op de gang naar de Grote Zaal, maar er vonden geen concerten plaats op de dag van de wedstrijd.”

Bij het klaarmaken van het dakfoyer zagen de medewerkers van de Doelen een klein ding over het hoofd. Een vogeltje had zich genesteld in het sierplafond en was onzichtbaar vanuit de foyer. “De ramen werden gesloten om het geluid van buiten te reduceren en precies op het moment dat het schaakkampioenschap begon, kwam er een irritant geritsel uit het sierplafond. Ik waarschuwde de bedrijfsleider en hij liet de vogel vrij via het raam.”

Uiterst geconcentreerd duelleerden Larsen en Portisch tot zij op de laatste dag van de tweekamp voor de tweede maal gestoord werden. “In volledige stilte verplaatsen zij schaakstukken. Plotseling hoorden we een geweldige dreun gevolgd door een tromgeroffel. Iedereen schrok en oud-directeur Huub van Dael spoedde naar het podium van de Grote Zaal. Daar stond het orkest van het Leger des Heils het openingsnummer te repeteren. Het klonk alsof zij op alle trommels en pauken tegelijk sloegen. Na het bericht van Van Dael repeteerden zij verder, hetzij gematigder, en kon het schaakkampioenschap betwist worden.”