In de negen jaar dat Evelien voor de Doelen werkt, maakt ze ongelooflijk veel mee. Ze begint in 1993 als assistent-programmering en verhuist later naar de afdeling marketing en communicatie waar zij tot 2002 met plezier heeft gewerkt. Honderduit en met humor vertelt ze over haar ervaringen achter de schermen. De kerstborrel uit 2001 borrelt als eerste naar boven.

"Dit jaar mochten we de kerstborrel organiseren op een gekke plek in het gebouw", vertelt Evelien, haar ogen twinkelen als ze praat. "Maar we moesten wel rekening houden met het concert van een Christelijk koor dat diezelfde avond optrad in de Grote Zaal." Een kerstborrel om 16.00 uur en een concert om 20.15 uur dat bijt elkaar niet, denkt het personeel. En dus duiken de collega’s van het Rotterdams Philharmonisch Orkest en de Doelen het ketelhok in voor een bruisende borrel.

Evelien: "Het organiserend comité had de ruimte in de kelder gaaf aangekleed. Tussen de grote verwarmingsketels en -buizen hingen kleden, watten als sneeuwvlokjes en sfeervolle lampen. En omdat de ruimte afgesloten was, was het er tropisch warm. Wij liepen rond in bermuda’s en Hawaiiaanse shirtjes. Dat was verschrikkelijk leuk." De sfeer zit er direct goed in. Terwijl achter de orgelring het Christelijke koor zich voorbereidt op de voorstelling, flirten de collega’s zich suf tussen de pijpleidingen. "Veel collega’s waren vrijgezel en natuurlijk hadden we veel gedronken", grapt ze. Die avond ontstaan er diverse relaties en Evelien doet zelf ook een poging. "Mijn relatie ging niet aan die avond, maar deze borrel is wel een belangrijke stap in het proces geweest", zegt ze met een knipoog.

Om 20.10 uur eindigt de hilarische borrel en loopt Evelien met haar collega’s de trap op naar de derde verdieping om haar jas en tas te pakken. Het publiek van het Christelijke koor zit ondertussen vol afwachting in de zaal. "Luid giechelend, kletsend en lallend liepen we – nog steeds in bermuda’s - naar boven. We hadden niet meer aan het koor gedacht en net op dat moment kwamen ze in stemmige kerstkledij de trap af om het podium op te gaan. De uitdrukking op hun gezicht… Het contrast kon op dat moment niet groter", lacht ze.